Julio Llamazares RZEKA ZAPOMNIENIA

(...) wiedziony niejasnym przeczuciem, że krajobraz i pamięć bywają czasami jednym i tym samym, pewnego letniego dnia 1981 roku wyruszyłem szlakiem wzdłuż brzegu rzeki - od ujścia do źródeł - nad którą spędziłem wszystkie wakacje mego dzieciństwa i w której wodach po raz pierwszy ujrzałem odbijające się cienie orzechów oraz zapomnienia. Szlakiem Curueno - legendarnej rzeki mego dzieciństwa(...). I przekonałem się, że po tylu latach, kiedy prawie nie wracałem na jej brzeg i pamiętałem ją jedynie z obrazów w oczach i na fotografiach, rzeka płynie przez te same miejsca i te same krajobrazy mego dzieciństwa, tyle że ja nie jestem już tą samą osobą.(...)

To fragment przedmowy autora do książki, która powstała z zapisków jego wyprawy odbytej pieszo szlakiem rzeki Curueno w 1981 roku.Według moich wyliczeń, w czasie wędrówki autor miał 26 lat i ta jego młodość przebija się przez karty tego dziennika. Narzeka na skromne posiłki, upija się w miarę możliwości, sypia gdzie popadnie. Ale patrzy i widzi. I opisuje.