J.D.Bujak SPADEK

Kiedy Megi dowiaduje się, że dostała w spadku po cioci, którą spotkała ledwie kilka razy w życiu, zabytkową kamienicę w samym centrum Krakowa, naturalnie spodziewa się zmian w życiu - ale tak racjonalnych i przewidywalnych, jak ona sama. Od przyjazdu na pogrzeb ciotki wokół niej jest jednak coraz więcej zjawisk, które osoby bardziej skłonne wierzyć w to, co paranormalne, mogłyby z łatwością przypisać siłom nadprzyrodzonym. Kolejne zdarzenia coraz trudniej jest racjonalnie tłumaczyć nawet bardzo pomysłowej w tym zakresie Megi, a świat, w który nie wierzy, zdaje się mieć wobec niej bardzo wyraźnie plany, wymagające natychmiastowej realizacji.

„Spadek” J.D.Bujak mógł stanowić naprawdę ciekawą "kobiecą" urban fantasy. Sama fabuła, choć niezbyt oryginalna na tle pozycji obcojęzycznych, przez swoją swojskość - osadzenie akcji w Krakowie, polskie realia życia - miała duże szanse znaleźć grono zachwyconych czytelników. W tę naszą rzeczywistość autorka wprowadziła różne zjawiska i istoty nadprzyrodzone, w tym wcześniej mi nieznane. Główny wątek powieści sprowadza się do rozwiązania zagadki, kto i czego oczekuje od Megi oraz czy zdąży ona wypełnić swoje zadanie zanim ostatecznie zrealizuje się tajemnicze zagrożenie. Obok prowadzony jest motyw romantyczny z udziałem szarmanckiego, przystojnego, superszybkiego, silnego jak tur, a przy tym delikatnego i oddanego mężczyzny, który utrzymuje swoją prawdziwą naturę w sekrecie tak przed Megi, jak i czytelnikami. Taką książkę powinno się czytać z wypiekami na twarzy, niecierpliwie przewracając kolejne strony.

Niestety wszystkie walory powieści przysłoniła wyraźna nieporadność warsztatowa autorki. W książce jest zbyt dużo drobiazgowo opisanych scen, które nic nie wnoszą do fabuły, wymiernie zmniejszając jednak tempo czytania i utrudniając budowanie atmosfery. Można odnieść wrażenie, jakby autorka widziała w głowie film i opisywała szczegółowo scenę po scenie - ale to, co na ekranie trwa zaledwie kilka sekund i pozwala na ubogacenie historii, w książce czyta się znacznie dłużej i zwyczajnie irytuje. Zbytnia szczegółowość opisów wyraźnie obniżyła też wrażenia ze scen walki w finale powieści, odbijając się tak na nastroju, jak i tempie akcji. Nieco ciężkostrawne było również uderzanie przez autorkę w lekko moralizatorskie tony – jak scena z udziałem dwóch Polek i Szkota, w której on jest zadziwiony, że w Polsce istnieje zjawisko łapownictwa, bo przecież tak nie można, a one z rozgoryczeniem mu tłumaczą jak dziecku, że u nas za pieniądze można wszystko kupić. Takich wtrętów w całej powieści było kilka i zupełnie nie pasowały mi one do klimatu "Spadku". Nieprzekonująca była w końcu sama kreacja głównych bohaterów, zwłaszcza zachowania Megi, a język powieści, choć prosty i łatwy w odbiorze, często zdawał się sztuczny – zwłaszcza w dialogach.

Po tej litanii minusów, czas na plusy, czyli interesujący pomysł J.D.Bujak na fabułę, osadzenie historii w polskiej codzienności oraz zakończenie, które – choć dla mnie nieco rozczarowujące – było jednak  zaskakujące. Sami bohaterowie, choć słodcy i naiwni, przez co nierealni, budzili sympatię i chciało się o nich czytać, a Megi-racjonalistka wkraczająca w nowy dla niej świat niewątpliwie ułatwia oswojenie się z tematem książki czytelnikom sceptycznym względem zjawisk „nie z tej ziemi”. 

Przedstawiony przez autorkę świat ma potencjał. Uważam, że dysponując takim zapleczem J.D.Bujak mogłaby w kontynuacji „Spadku” napisać wciągającą urban fantasy, w której zgrana już grupa bohaterów, dysponująca nadprzyrodzonymi mocami, mogłaby się zmierzyć z kolejnymi nieprzyjaznymi i niebezpiecznymi przedstawicielami paranormlanego światka. Pozostaje mieć jednak nadzieję, że gdy to nastąpi, niedociągnięcia warsztatowe nie przysłonią kolejnego ciekawego pomysłu autorki, co niestety miało miejsce w przypadku tej powieści.

J.D.Bujak, Spadek
Wydawnictwo Prószyński i S-ka, 2011, il. stron: 456
Moja ocena: 3+/6