Megan Abbott KONIEC WSZYSTKIEGO

To było dawno temu, całe wieki. Drgający miraż lata trzynastolatków byłby jak milion innych dziewczęcych wakacji, gdyby nie Evie, gdyby nie tłukące się dla Evie serce i te wszystkie pokręcone rzeczy nie do odkręcenia.

Kto sam nie miał w dzieciństwie przyjaciółki od serca, takiej jeszcze od piaskownicy, której rodziny jest się częścią i która sama jest członkiem rodziny, z pewnością zna ten rodzaj relacji z filmów czy literatury. Zamieszkujące przedmieścia amerykańskiego miasteczka trzynastoletnie Lizzie i Evie to takie właśnie przyjaciółki - zawsze razem, niemal znające własne myśli. "Me and my shadow" - ta piosenka kilkakrotnie pojawia się w książce Megan Abbott „Koniec wszystkiego”. Kiedy pewnego dnia Evie po rozstaniu z Lizzie nie wraca do domu, lecz znika bez śladu, ta musi się zmierzyć nie tylko z nagłą i dojmującą samotnością, ale i tą częścią rzeczywistości, której do tej pory nie zauważała.

W tle historii jest policyjne śledztwo – ktoś widział jakąś dziewczynkę koło tamy, ktoś znalazł coś w lesie, ktoś pamiętał samochód - tak jak to bywa w przypadku nagłośnionych zaginięć. Na pierwszym planie jest jednak Lizzie, której początkowa prosta wiara dziecka, że przecież musi być dobrze, powoli przeradza się w przerażenie, gdy dziewczynka uświadamia sobie, że Evie naprawdę może już nigdy nie wrócić. Przypomina sobie różne zdarzenia, gesty, które kiedyś wydawały się bez znaczenia, prowadzi swoje małe śledztwo, nieco naiwne w świecie, gdzie istnieją laboratoria CSI, uczestniczy w przeżywaniu tragedii przez rodzinę Evie i stopniowo odkrywa niepokojącą prawdę.

Proza Megan Abbott jest pełna rozedrgania, budzi silne emocje, jest mocna i soczysta. Lizzie – narratorka opowieści - to nastolatka, która przeżywa właśnie etap budzenia się kobiecości. Nagłe zniknięcie jedynej przyjaciółki i ciąg zdarzeń, jaki później nastąpił były dla niej równoznaczne z końcem wszystkiego, co znała, czemu ufała. Potem wszystko niby wyglądało podobnie, ale było już zupełnie inne.

Bardzo dobrze nakreśleni bohaterowie, odważne poruszenie problemu stanowiącego obyczajowe tabu i ukazanie go z perspektywy już nie dziecka, ale jeszcze nie dorosłego uczestnika wydarzeń, w połączeniu ze świetnym stylem autorki sprawiły, że książka, która wydawała się początkowo zwykłą powieścią obyczajową z wplecionym wątkiem kryminalnym okazała się pozycją bardzo mocną w wyrazie. Jedna z lepszych książek, jakie ostatnio czytałam.

Megan Abbott, Koniec wszystkiego
Prószyński i S-ka, 2010, il. stron: 237
Moja ocena: 5+/6