Nowa Fantastyka 2/2013

Wszystko przez to, że luty taki krótki. Tylko dlatego znów omówienie lutowego numeru pojawia się u mnie wtedy, gdy do kiosków zawitał numer marcowy. Ale w marcu się poprawię. Obiecuję.

Okładkę numeru zdobi van Helsing, więc zacznijmy od tekstu Roberta Ziębińskiego Łowca potworów. Historia prawdziwa, który traktuje o osobach parających się tym zajęciem, przybliżając tak tradycyjne wierzenia na ich temat (np. że łowca zazwyczaj rodzi się w sobotę), jak i ich filmowe wcielenia, w tym najnowsze w postaci Hansela i Gretel. W artykule Rosyjska fantastyka ostatniego 30-lecia Paweł Laudański na czterech stronach pokazuje jak na przestrzeni lat zmieniała się fantastyka za wschodnią granicą, wykazując przy tym, jak niewiele pojęcie ma o niej przeciętny polski czytelnik. W najciekawszym tekście numeru zatytułowanym Darwin w wielkim mieście Wawrzyniec Podrzucki zgrabnie i jak zwykle przekonująco obala wysnuwane niekiedy teorie, jakoby ewolucja stanęła w miejscu czy nawet zaczęła się cofać, bowiem ludzkość przestała się kierować doborem naturalnym. Maciej Parowski natomiast, który niedawno przekazał stery Działu Literatury Polskiej Michałowi Cetnarowskiemu, w tekście Farciarz, grzybiarz, Cicerone... opisuje swoje trzy dekady z tym czasopismem.

W ciekawym wywiadzie Dave McKean opowiada o swoich planach, a także wyznaje, dlaczego nie lubi być nazywany artystą, jak pracuje się z Neilem Gaimanem i czy to dobrze, że komiks się zmienia. W Radach dla piszących Michael J. Sullivan podpowiada jak tworzyć realistyczne opowieści nawet w nierealnych światach, a w Fantastycznym świecie damsko-męskich animozji Mateusz Albin przypomina wznawiany przez Naszą Księgarnię kultowy cykl Andre Norton. Interesujący - głównie przez fakt skojarzenia z fabułą Stanu wstrzymania Charlesa Strossa - był krótki tekst Pawła Chełchowskiego o będącej dopiero w fazie beta grze „Ingress”, która poruszanie się w świecie rzeczywistym łączy z współdziałaniem z innymi graczami, i to nawet na skalę międzynarodową.

W felietonach Jakub Ćwiek pisze, jak dobrze być amatorem, Rafał Kosik tłumaczy dlaczego warto stosować się do zasady "ucz się, pracuj i konsumuj”, a Peter Watts bardzo ciekawie recenzuje The Exegesis of Pilip K.Dick - wydaną niedawno za oceanem nieukończoną (mimo tysiąca stron) książkę  Dicka, zawierającą wpisy z dziennika, notatki laboratoryjne, listy, kwity z pralni, wykres, diagramy itp. W końcu Łukasz Orbitowski jak zwykle zabawnie pisze o tym, jak Don Coscarelli nie położył filmu John Dies at the End.

W prozie polskiej tym razem cztery teksty. Ceną będzie samotność Bernadety Prandzioch to historia obyczajowa z elementem nadnaturalnym, ale choć przynajmniej motyw umierającej babki powinien poruszać całość nieszczególnie mnie dotknęła. Dużo lepiej wypadło Non serviam Pawła Ciećwierza: historia czterech osób obdarzonych nadprzyrodzonymi zdolnościami, które pomimo trudnej przyszłości i ze sprzecznych pobudek łączą siły dla obudzenia pradawnej mocy. To chyba zresztą najlepsze polskie opowiadanie tego numeru. Rzeźbiarze światła Macieja Musialika nie przekonali mnie – sam (niezbyt oryginalny) pomysł może i by się obronił, gdyby autorowi udało się stworzyć atmosferę grozy i jakoś zaskoczyć czytelnika. Ostatni tekst polski – Lwiątko Heraklesa  Macieja Salamończyka - to natomiast dla mnie bardziej prezentacja pomysłu i wiedzy autora, niż opowiadanie.

W prozie zagranicznej jest znacznie lepiej – choć żaden z tekstów nie zachwyca, wszystkie czyta się bardzo dobrze i mogą się podobać. Jesteś tutaj? Jacka Skillingsteada to generalnie opowieść o ludzkiej samotności wynikającej ze strachu przed zaangażowaniem w prawdziwą relację, choć występuje tu i motyw detektywa na tropie seryjnego mordercy. Dziesiąta muza Tada Williamsa pokazuje dość zaskakujące w finale spotkanie w kosmosie z Obcymi. Bohaterem Dziesięciu sigm Paula Melko jest człowiek, który ma świadomość swojego jednoczesnego istnienia w kilku/kilkuset równoległych rzeczywistościach i wpływie decyzji, jakie podejmuje, na swój byt w tych światach. Pewnego dnia zauważa w mijającej go ciężarówce zmaltretowaną kobietę i musi podjąć decyzję, czy i jak zareagować, a czytelnik śledzi konsekwencje jego wyborów. W ostatnim z opowiadań (Zajęcia w terenie) Alex Shvartsman puszcza do czytelnika oczko, pokazując mu dociekania kryptoarcheologów z dalekiej przyszłości nad rolą i przeznaczeniem współczesnej budowli.

Generalnie wrażenia z lektury lutowego numeru są bardzo pozytywne Po raz kolejny lepiej wypadła publicystyka (szczególnie warty uwagi jest artykuł Waldemara Podrzuckiego), ale i proza - zwłaszcza zagraniczna – może się podobać. Warto w końcu zauważyć, że wśród tradycyjnej porcji recenzji znajduje się także tekst Jerzego Rzymowskiego prezentujący jego wrażenia tak z filmu Hobbit - Niezwykła podróż, jak i z lektury wydanego niedawno przez Bukowy Las Hobbita z objaśnieniami.