Nowa Fantastyka 2/2012

Połowa miesiąca za nami, a zatem czas najwyższy omówić lutowy numer „Nowej Fantastyki”. Tym razem brak wyraźnego tematu przewodniego, chyba że za takowy uznać prezentację fantastyki obecnej poza literaturą tego gatunku - w kinie, teatrze oraz prozie głównego nurtu. W artykule „Ekran pełen baśni” Jerzy Rzymowski ciekawie zestawia tytuły filmów, stanowiących przeniesienie na szklany ekran baśniowych historii. Przegląd obejmuje okres od początku XX wieku do chwili obecnej, a poszczególne pozycje okraszone zostały informacjami dotyczącymi okoliczności powstania niektórych filmów czy ich wpływu na masową świadomość. Pozostając w tematyce filmowej, Mateusz Albin w krótkim artykule „Azyl dla kiepskich filmów” przybliża czytelnikom wytwórnię filmową Asylum, która w swojej ofercie ma tzw. mockbustery, czyli niskobudżetowe wersje amerykańskich kinowych hitów. Dla tych, którzy preferują teatr, Michał Hernes w tekście „Doktor Jekyll i Mister Joker” na przykładach kilku spektakli pokazuje, jak polskie przybytki Melpomeny zostały opanowane przez potwory. W końcu Jakub Winiarski w artykule zatytułowanym „Głównonurtowy coming out” szuka pisarzy fantastycznych wśród autorów nie klasyfikowanych zazwyczaj jako twórcy tego gatunku. Część z nich od związków z fantastyką się zdecydowanie odżegnuje, część im nie zaprzecza, a czytelnik może sobie zadać pytanie, czy świetnych pisarzy fantastycznych jest na tyle mało, że trzeba ich wynajdywać wśród tych, którzy tworzonej przez siebie fikcji literackiej nie chcą utożsamiać z fantastyką.

Dla miłośników książkowych smoków zbyt leniwych, by rozpocząć samodzielne studia nad ich genezą, Artur Szrejter w artykule „Smoki niebanalne" przygotował nie lada gratkę, przybliżając sylwetki trzech smoków znanych ze starogermańskich i staroskandynawskich mitów. Kto chce się przekonać, czy smok zawsze musi mieć skrzydła i ziać ogniem, niech koniecznie przeczyta. 

Przyjemnie się czyta także stałych felietonistów. Jakub Ćwiek porusza problem etykietowania pisarzy, które choć ułatwia życie specom od marketingu, zazwyczaj utrudnia je samym zainteresowanym. Zauważa także rzecz, zdawałoby się oczywistą, choć chyba nie dla wszystkich – liczba pomysłów naprawdę jest ograniczona, dlatego bardziej od nowatorstwa liczy się to, jak dany temat zostanie zrealizowany. Rafał Kosik szuka rozwiązania dla problemu przeludnienia, prezentując coraz to bardziej fantastyczne koncepcje, by skończyć na konstatacji, że najprościej byłoby przestać się mnożyć. Peter Watts snuje niemal teorię spiskową oświadczając, że cichaczem zostaliśmy podbici przez obcych – odmiennych od ludzi od względem neurologicznym psychopatów i socjopatów, zajmujących kluczowe stanowiska w polityce, ruchach religijnych i gospodarce. W końcu Łukasz Orbitowski omawiając film „Drzwi” zastanawia się nad problemem dzieci uśmierconych w kadrach filmowych produkcji oraz nad losem człowieka, który tak naprawdę ma jedynie przeszłość. Czy magiczna możliwość cofnięcia się w czasie i ukształtowania historii w inny, zdawałoby się lepszy, sposób może zapewnić szczęście? 

Proza polska to odkrycia ze strony fantastyka.pl, a zatem teksty autorów młodych i nieznanych. Każde z opowiadań jest inne. 'Konfrontacja Elaine Housmann” Istvana Vizary'ego zaczyna się trochę jak kryminał, by poprzez coraz bardziej fantastyczne rozwinięcie dotrzeć do dość zaskakującego finału. „Eustachy Soplica kontra półdemon” Karola Mitki z ilością opisów makabrycznych zdarzeń i dość swobodnym wykorzystaniem motywów religijnych to zupełnie nie moje klimaty, choć nie można odmówić autorowi specyficznego i bardzo wisielczego humoru oraz pomysłowości. Najbardziej spodobał mi się tekst Jarosława Sopińskiego „Zapisane w snach” - kilka kartek z pamiętnika opisujących kontakt z zupełnie obcą cywilizacją. 

W prozie zagranicznej też jest różnorodnie. „Dzień niepodległości” Sarah Langan opowiada o Ameryce przyszłości, w której znów ceną za pozbawienie ludzkości zmartwień jest utrata wolności i totalna inwigilacja. Peter Watts w „Ambasadorze” wraca do motywów poruszanych w „Ślepowidzeniu”, a „Bogowie co drugiej środowej nocy” S.L.Farrella zapewne przypadną do gustu przede wszystkim graczom komputerowym – czy czuliście się kiedyś jak bogowie powołujący z niebytu bohaterów, kierujący ich kolejnymi posunięciami jakby byli marionetkami w waszych rękach? A jeśli wcale nie przybywają oni z niebytu? Autor jest nauczycielem kreatywnego pisania i w jego żartobliwym stylu snucia opowieści oraz zwracaniu się bezpośrednio do czytelnika wyraźnie to widać.

Poza tym w numerze po raz trzeci już Micheal J.Sullivan radzi piszącym – tym razem jak dzięki zastosowaniu odpowiedniego sposobu przedstawiania wydarzeń (pokazywanie a opowiadanie) uzyskać odpowiedni nastrój, styl i tempo opowieści. Stojącym przed trudnym wyborem, co warto czytać a co oglądać pomoże kolejna porcja recenzji książek, filmów i komiksów. 

Na dworze zimno i biało, ale zima w mieście ma dużo więcej uroku, gdy się ją podziwia zza okna ciepłego pokoju. Zamiast zatem marznąc i narzekać, że ślisko, a drogowcy znów dali się zaskoczyć, lepiej sprawdzić, co w „Nowej Fantastyce” piszczy.