Paweł Jaszczuk MARIONETKI

„Marionetki” Pawła Jaszczuka to kolejny tom cyklu, w którym dziennikarz śledczy Jakub Stern rozwikłuje kryminalne zagadki w przedwojennym Lwowie. Książka wydana w serii Asy kryminały kusi opisem z tylnej okładki, bo połączenie międzynarodowego festiwalu lalek, brutalnego morderstwa i kilku do złudzenia przypominających ludzi marionetek intryguje. 

Jest rok 1938 i polski jeszcze Lwów szykuje się do międzynarodowego wydarzenia, w którym uczestniczyć mają wielkie persony artystycznego świata, gdy odnalezione przez trzy gimnazjalistki zdekapitowane ciało bankowego kasjera rozpoczyna cykl tajemniczych śmiertelnych zejść. Niemłody już dziennikarz na tropie zbrodni, która ma utrzymać go w łaskach szefostwa gazety, ku niezadowoleniu miejscowej policji, rozpoczyna prywatne śledztwo, które powoli przeradza się w rywalizację z koleżanką z wydziału. Śmierć zatacza kolejne kręgi i zdaje się sięgać po Sterna, tak przynajmniej sugerują kolejne pogróżki, majaki senne i dziwne „proroctwa,” ale on niestrudzenie krok po kroku próbuje odkryć co łączy wymuskanego bankiera z lwowskim światkiem artystów i tajemniczym pamiętnikiem odnalezionym przy jednej z marionetek, upozowanych w domu ofiary. Ponieważ dobry kryminał obecnie oznacza uwikłanie głównego bohatera w obyczajowe problemy, obok wątku prowadzonego dochodzenia autor relacjonuje rodzinne kłopoty Sterna. 

Mimo zadatków na wciągający kryminał, fabuła ostatecznie nie okazała się porywająca - przez drugą część książki trzymała zaledwie w zaciekawieniu i bardziej intrygujące od tego, kto stoi za całym tym krwawym zamieszaniem było kiedy Stern w końcu przejrzy na oczy i to zauważy. I czy do tego czasu nie da się zabić. Główny bohater, z którego perspektywy przedstawione zostały wydarzenia, nie potrafił zresztą wzbudzić mojej sympatii, a bohaterowie drugoplanowi nie był na tyle ciekawi, żeby odciągnąć uwagę od jego dylematów. Rywalizacja między Sternem a Wilgą mimo potencjału także nie budziła emocji, a jego problemy domowe trochę ginęły na uboczu śledztwa. 

To, co w tej powieści miało dla mnie największą wartość, to próba oddania klimatu Lwowa ledwie rok przed wybuchem wojny. Paweł Jaszczuk starając się przybliżyć czytelnikowi to piękne miasto nie tylko wykorzystał lwowską gwarę (na końcu książki znajduje się mały słowniczek), ale i przedstawił jego topografię i społeczność. Za plus uznać należy także wplatanie informacji o ówczesnych wydarzeniach politycznych czy sportowych. Niestety dbałość autora o przedstawienie realiów działań głównego bohatera okazało się także wadą książki – szczegółowość przedstawienia tras spacerów czy przejazdów Sterna oraz rozciągających się przed nim widoków często zabijała bowiem tempo akcji. 

Powyższa litania powodów mojego niezadowolenia może się wydawać nieco przydługa w kontekście oceny końcowej, ale książkę czytało się całkiem dobrze. Duży wpływ na ogólne wrażenia miało jednak miejsce i tło akcji – dla nich warto sięgnąć po „Marionetki”. Gdyby tylko wątek kryminalny prowadził do bardziej zaskakującego zakończenia mogłabym wybaczyć nawet niezbyt sympatycznego Sterna. Niestety zakończenie rozczarowuje przewidywalnością, a sam Lwów to za mało żeby utrzymać żywe zainteresowanie czytelnika. Całkiem dobra lektura, ale jak na kryminał – zdecydowanie bez fajerwerków.

Paweł Jaszczuk, Marionetki

Wydawnictwo Prószyński i S-ka, 2012, il. stron: 340

Moja ocena: 4/6