Jim Butcher FRONT BURZOWY

Harry Dresden jest magiem i mieszka w Chicago. Ponieważ nawet magowie muszą płacić czynsz, świadczy usługi detektywistyczne, a w wolnych chwilach (których z uwagi na jałowe życie osobiste mu nie brakuje) dorabia sobie jako konsultant policji w śledztwach z elementem paranormalnym. Jego stałe zmartwienie to niedobór gotówki, dlatego chętnie przyjmuje niemal każde zlecenie. Pewnego leniwego dnia dzwoni telefon i próbująca zachować anonimowość kobieta przez łzy poprosi go o pomoc w znalezieniu męża. A potem znowu dzwoni telefon i śledcza Karrin Murphy wzywa go na scenę naprawdę makabrycznej zbrodni.  Mówi się, że od przybytku głowa nie boli, ale to nieprawda - Harry'ego zaboli nie tylko ona, gdy realizując kolejne zlecenia wejdzie w paradę mordercy. Nad Chicago szaleją burze, gdzie nie spojrzeć snują się piękne kobiety, a Harry próbuje odkryć połączenia między elementami układanki, zanim ktoś zakończy jego ziemskie życie. A chętnych jest kilku, bo czyha nań nie tylko nieznajomy zabójca i jego demoniczne narzędzia zbrodni, ale i strażnik Harry'ego z ramienia Białej Rady, zawsze gotowy wszelkie wątpliwości tłumaczyć na niekorzyść biednego detektywa.

„Frontem burzowym” Jim Butcher rozpoczyna cykl Akta Dresdena. To połączenie cynicznego  humoru, kryminału noir i  urban fantasy. Harry niezwykle przypomina Chandlerowskiego Marlowe'a, z jego autoironiczną narracją, skłonnością do pakowania się w tarapaty i ulegania niewłaściwym kobietom. Raz po raz dostając po głowie, powoli i nierzadko przypadkowo gromadzi informacje pozwalające mu rozwikłać zagadki prowadzonych spraw, kontemplując przy tym kobiece piękno, nadwyrężając więzy przyjaźni i własne zdrowie, ale trwając przy swoich przekonaniach i zachowując dość wysoki moralny standard. Takich bohaterów trudno nie polubić.  

Akcja powieści dzieje się w świecie jaki znamy – przeciętni śmiertelnicy po prostu nie są świadomi tego, że wśród nich, nie odróżniając się wyglądem, żyją istoty nadprzyrodzone. Ich kreacja zresztą generalnie nie zaskakuje, co mnie osobiście cieszy. Wampiry to nieumarli żywiący się krwią, choć ich prawdziwe oblicze różni się od tego, jakie pokazują światu. Magowie to całkiem normalni ludzie, którzy po prostu widzą więcej i mogą więcej. Demony po przyzwaniu są wściekłe i głodne, i łatwo mogą się obrócić przeciwko swemu wcześniejszemu panu, a elfy to złośliwe, małe istotki, zawsze chętne żeby komuś podokuczać. Kręgi chronią przed wpływami magii, a prawdziwe imiona mają moc. Dobrze się czyta opowieść kryminalną, w której ograniczenia i możliwości gatunków są przewidywalne i można się oprzeć na znanych zasadach dywagując nad tym, kto jest sprawcą.

Lekki styl narracji sprawia, że kolejne strony powieści czyta się niezwykle sprawnie, choć prosty język początkowo nieco mi przeszkadzał. Z czasem jednak wydarzenia nabierają odpowiedniego tempa i historia Harry'ego naprawdę wciąga, mimo że jest raczej przewidywalna. Dla tych, którzy mają ochotę na śledztwo w strugach deszczu i magię, która potrafi naprawdę brutalnie zabijać, a do tego czują słabość do cynicznych życiowych nieudaczników w zawsze twarzowym czarnym płaszczu rozpoczynająca cykl o Harrym Dresdenie powieść Jima Butchera będzie lekturą trafioną. Mimo początkowych wątpliwości "Front burzowy" zapewnił mi kilka godzin przyjemnej, nieskomplikowanej lektury, idealnej na leniwe upalne popołudnie. 

Jim Butcher, Front burzowy
Mag, 2011, il. stron: 446
Moja ocena: 4/6