C.S.Friedman UCZTA DUSZ

W świecie Kamali za magię trzeba płacić życiem. Czarownice i czarodzieje za każdy cud – uleczenie, przepowiednię czy pomoc w walce - płacą cząstką swojej życiowej energii, skracając okres swojego ziemskiego pielgrzymowania. Tylko moc czarnoksiężników nie pochodzi z ich duszy – oni nie umierają młodo w zamian za kilkadziesiąt cudów i ulotną ludzką wdzięczność. Dlatego Kamala postanowiła zostać jednym z nich, choć to wbrew tradycji, a podobno nawet wbrew kobiecej naturze. Gdy wkracza na drogę wiodąca do tego celu nie wie, że także magia czarnoksiężników żywi się życiem, tyle że nie ich własnym, a bezimiennych konsortów - ludzi, którzy nagle, bez powodu, zaczynają słabnąć i umierają na nieuleczalną chorobę zwaną Wyniszczeniem. Gdy na tę chorobę duszy zapada jeden z następców tronu najpotężniejszego królestwa tajemnica mocy czarnoksiężników grozi wykryciem. Los chce, że osłabienie rodu Protektorów, z którego chłopak pochodzi, przypada na czas zbliżającego się niebezpieczeństwa, które może sprowadzić ludzkość w koszmar ponownego upadku w ciemne wieki.

„Uczta dusz” C.S.Friedman rozpoczyna trzytomowy cykl o Magistrach. Początkowo zdaje się, że będzie to opowieść o kobiecie, która chce zmienić zasady i, upokarzana i wykorzystywana od najmłodszych lat, wbrew wszystkiemu i wszystkim, żyć i czarować bez straty własnej energii. Jej poczynania – co szybko staje się dla czytelnika jasne – odbijają się negatywnie na losach dalekiego królestwa. Odkrywanie natury czarnoksięstwa, ceny za nieśmiertelność i swobodną magię, a także relacji łączącej Kamalę z jej konsortem stanowi znaczną część fabuły powieści. Autorka nie poprzestaje jednak na tym, lecz powoli buduje bazę dla równoważącego motyw dziewczyny wątku wojny, która rozegra się zapewne w kolejnym tomie: wojny o utrzymanie znanego świata, toczonej z przeciwnikiem, który już kiedyś zdziesiątkował ludzkość. Upływ kilku wieków od tamtej tragedii sprawił, że minione wydarzenia nabrały cech legendy – niewiele osób je zna, a jeszcze mniej wierzy związanym z nimi przepowiedniom, co oczywiście pogłębia niebezpieczeństwo, bo aby przygotować się do walki z bestię, trzeba najpierw uwierzyć w jej istnienie. A ta bestia jest zwodniczo piękna, choć kradnie to, co najcenniejsze - ludzkie dusze. I tym razem ma wśród ludzi sprzymierzeńców.

W swój świat autorka wprowadza czytelnika powoli, wyjaśniając mu zasady funkcjonowania magii, zależności polityczne, status społeczności parającej się czarami. Powoli także przybliża przeszłość oraz przedstawia naturę nadciągającego zagrożenia. Dzięki wielowątkowości fabuły, która pokazana jest z perspektywy kilku bohaterów, powieść toczy się gładko, nie nużąc. Nakładające się na siebie ludzkie historie, które początkowo wydają się być jedynie luźno powiązane, dają w miarę pełny obraz całości: świata, magii, historii, niebezpieczeństw. 

Postaci powoli odkrywają swoją przeszłość – to w niej tkwi motywacja do ich aktualnych działań, pozwalająca zrozumieć dokonywane przez nich wybory. Magistrowie zabijający nudę nieśmiertelnego życia na gierkach i intrygach, ograniczeni zaledwie kilkoma zasadami - na ile to wciąż ludzie, a na ile potwory tylko skalą sianego spustoszenia odróżniające się od duszożerców? Królestwo popadające w ruinę za sprawą obłąkanego władcy i tragedia rodzinna, którą zupełnie nieświadomie powoduje przepełniona chęcią lepszego życia biedna dziewczyna z dalekiego królestwa. Skupienie się przez Friedman na bohaterach, ukazanie przemian w nich zachodzących, walk, jakie nierzadko muszą toczyć z sobą i losem, dla mnie stanowiło ogromną wartość tej powieści. 

„Ucztę dusz”, mimo znacznej objętości, czyta się bardzo szybko. I choć ani natura magii, ani nadciągające zagrożenie nie wydawały mi się nazbyt oryginalne, dawno nie czytałam tak dobrze napisanej w sumie prostej historii. Nawet bardzo dobrze napisanej. Powieść nie zadowoli jedynie tych, którzy w fantasy szukają krwi – niemal brak tu jakichkolwiek walk, choć wątek duszożerców może przynieść w tym zakresie w kolejnych częściach sporą zmianę. Zdecydowanie udany początek trylogii.

C. S.Friedman, Uczta dusz

Prószyński i s-ka, 2012, il. stron: 608

Moja ocena: 5/6