Casey Hill TABU

Jak złapać seryjnego mordercę? To proste. Trzeba wspomóc policję specjalistą z zewnątrz, który – choć niedoceniany i obarczony ciągnącymi się za nim problemami osobistymi – znajdzie wspólny mianownik w tym, co wydaje się zupełnie odmienne. Płacąc za to sporą cenę, wygra ostatecznie pojedynek intelektów i pomoże zwykłym funkcjonariuszom prawa zrozumieć, z kim mają do czynienia.

„Tabu” autorstwa duetu pisarskiego Kevina i Melissy Hill rozpoczyna serię thrillerów o śledczej Reilly Steel, która porzuciła słoneczne plaże Kalifornii, by odciąć się od tragicznej przeszłości, i wraz z ojcem próbuje zbudować nowe życie w Dublinie. Na miejscu otrzymuje zadanie uporządkowania irlandzkiego laboratorium kryminalistycznego i przygotowania go do wyzwań, jakie niesie ze sobą dwudziesty pierwszy wiek, ale jej uroda, blond włosy i sława świetnego specjalisty zza oceanu budzą wśród miejscowych policjantów nie mniejszą nieufność niż niecodzienne metody pracy. Pod nieobecność przełożonego odpowiedzialna za zespól Policyjnego Laboratorium Kryminalistycznego Reilly trafia na miejsce podwójnej zbrodni. I choć pozornie nic nie wskazuje na udział osoby trzeciej, coś w obrazie miejsca zdarzenia nie daje jej spokoju. Tymczasem w nudnym dotychczas Dublinie pojawiają się kolejne śmiertelne ofiary i Reilly jako pierwsza dostrzega, że nie jest to tylko nieszczęśliwy zbieg okoliczności.

Książka wpisuje się w popularne obecnie powieści kryminalno-obyczajowe, gdzie wątek ścigania zabójcy jest równie istotny, jak śledzenie życiowych perypetii niedoskonałych głównych bohaterów. Rozgrywka z seryjnym mordercą budzi w Reilly niechciane wspomnienia, a slajdy z jej poprzedniego życia przetykają się z wątkiem policyjnym w Dublinie. Chris Delaney, jedyny naprawdę przychylny jej reprezentant miejscowej policji, poza samotnością zmaga się z tajemnicą, której ujawnienie może negatywnie wpłynąć na jego życie zawodowe. Krąg postaci drugoplanowych jest dość zróżnicowany charakterologicznie, a opowiadana przez autorów historia jest wciągająca – napięcie wciąż rośnie i zmusza do szybkiego przewracania kolejnych kart powieści.

Seryjny morderca, wybawca z zewnątrz, nietypowe metody działania oraz policja nieufna wobec nowych metod prowadzenia śledztwa, a jednocześnie nieprzygotowana do samodzielnego starcia z takim specyficznym przeciwnikiem, przywodzi na myśl wydany w podobnym okresie przez to samo wydawnictwo „Syreni śpiew” pióra szkockiej autorki Val McDermid, który rozpoczyna serię thrillerów z udziałem psychologa Tony'ego Hilla i śledczej Carol Jordan. Mimo pojawienia się w „Tabu” wątku profilera, element budowania portretu psychologicznego sprawcy wypada na tle powieści McDermid słabo, ale można to wytłumaczyć odmienną koncepcją fabuły obu serii. Istotniejsza jest różnica siły rażenia obu pozycji. „Syreni śpiew” przeraża opisanymi przez autorkę wizjami realizacji makabrycznych wymysłów chorej wyobraźni zabójcy, podczas gdy „Tabu” można uznać za książkę zaledwie wciągającą, a łączący opisane zabójstwa motyw łamania tytułowego tabu i wykorzystania prac Freuda za interesujący. I to stanowi chyba największą wadę książki Casey Hill – podczas lektury nie odczuwa się grozy sytuacji, a efekty działalności seryjnego mordercy nie wywołują u czytelnika obrzydzenia, choć pomysł na fabułę dawał autorom w tym zakresie spore pole do popisu. Nieźle, ale raczej dla zwolenników słabszych wrażeń.

Casey Hill, Tabu

Wydawnictwo Prószyński i S-ka, 2011, il. stron: 320

Moja ocena: 4+/6

Recenzja wcześniej ukazała się w Gildii.