Sara Blaedel HANDLARZ ŚMIERCIĄ

Sądząc po ogromnej popularności skandynawskich kryminałów wydawać by się mogło, że suma odpowiednio brzmiących nazw, północnych krajobrazów, tajemniczych zbrodni i zwykłych, obarczonych życiowymi problemami bohaterów musi dać kilka godzin przyzwoitej rozrywki. "Handlarz śmiercią" - pierwsza odsłona cyklu o policjantce Louise i jej przyjaciółce, dziennikarce śledczej Camilli - zawiódł jednak moje oczekiwania. 

Po pierwsze kuleje wątek kryminalny. Do Wydziału Zabójstw Komendy Miejskiej Policji w Kopenhadze w jeden weekend trafiają sprawy dwóch morderstw: dziennikarza zajmującego się tematyką narkotykową oraz młodej pielęgniarki. Z uwagi na silne opady deszczu na miejscach zbrodni w zasadzie brak dowodów, nie ma też świadków zdarzeń. Media naciskają na szybkie postępy zwłaszcza w sprawie dotyczącej dziennikarza, a policja po omacku stara się znaleźć cokolwiek, żeby zadowolić opinię publiczną. Są policyjne odprawy, życie komisariatu, zbieranie dowodów, szukanie powiązań i motywów, ale kompletnie brakuje napięcia, a potem - co gorsza - pojawia się przewidywalność. Równoległe prowadzenie śledztwa przez dziennikarzy lokalnej gazety (w której zatrudniona jest Camilla) niestety nie poprawia tego elementu. Powieść nie broni się zatem jako kryminał.

Rozczarowują także Louise i Camilla. Siłą skandynawskich kryminałów są budzący sympatię bohaterowie z poplątanymi życiorysami i silnymi nałogami, ale inteligentni i oddani swojej pracy. Zamiast tego autorka proponuje dwie trzydziestokilkuletnie przyjaciółki, których problemom bliżej współczesnej literatury dla pań, a rzekoma błyskotliwość często stoi w jawnej sprzeczności z podejmowanymi działaniami. Z tej dwójki lepiej wypada asystentka kryminalna Louise - jedna z nielicznych kobiet w Wydziale Zabójstw. W samym środku wyczerpujących fizycznie i psychicznie śledztw zostaje postawiona przed wyborem między karierą w policji a miłością (czy raczej decyzją, czy naprawdę kocha) i choć jej perypetie i dylematy nie były dla mnie nazbyt angażujące, przynajmniej nie irytowała swoim zachowaniem tak, jak Camilla. Ta, choć samotnie wychowuje syna i nie ma pojęcia o funkcjonowaniu przestępczego półświatka, postanawia zostać gwiazdą dziennikarstwa śledczego i z bezmyślnością właściwą nastolatkom pakuje się w potencjalnie niebezpieczne miejsca i sytuacje. Gdyby chociaż w zamyśle autorski miała być osobą naiwną, żeby nie powiedzieć głupią, można by było to zrozumieć. Niestety, Camilla w opinii innych bohaterów (i własnej) jest świetną, inteligentną, przebojową dziennikarką. 

Największym plusem książki jest w miarę sprawna narracja – czyta się ją naprawdę szybko. To jednak za mało, żeby „Handlarza śmiercią” z czystym sumieniem polecić. Dlatego trudno mi zrozumieć, dlaczego właśnie ta książka w 2004 roku otrzymała (podobno prestiżową) nagrodę "The Danish Crime Academy's Debutant Award". 

Sara Blaedel, Handlarz śmiercią

Prószyński i s-ka, 2012, il. stron: 368

Moja ocena: 3/6

Książkę przeczytałam w ramach wyzwania Trójka e-pik